Ένα από τα μαθήματα που λάβαμε από τον πολυοσκαρικά βραβευμένο σκηνοθέτη του ''The Grand Budapest'' Wes Anderson και όπως τα διαβάσαμε στο περιοδικό ANOTHER mag.
Σοφία μόνο, κρατάω το 2 σημείο από το κείμενο γιατί πραγματικά το διάβασα 4-5 φορές από το πόσο μου άρεσε. Έχει σχέση με το πως ντυνόμαστε και πως φυσικά ο ταλαντούχους σκηνοθέτης ντύνει μοναδικά τους ήρωες του στις ταινίες του. Το κλειδί είναι ότι μέσα από τις ενδυματολογικές επιλογές των πρωταγωνιστών ξετυλίγονται όχι μόνο οι προσωπικότητες των ηρώων αλλά και ολόκληρες μαγικές ιστορίες..
Lobby boy
''Much as in real life, a lot can be gauged from a Wes Anderson character by studying their clothes. Sometimes he gives his characters a type of uniform – the clothing denoting a specific role (á la the Belafonte crew in The Life Aquatic). In others, he dresses them in “self-made uniforms”, using clothing to reflect his characters’ views of themselves, or the world's view of them. Take the sumptuous attire of Tilda Swinton’s Madame D. whose finery “represents hotel culture at its zenith: an age of parties and champagne, four-poster beds and foie gras”. Equally, the characters’ state of dress, when in flux, acts as a key emblematic tool. As Christopher Laverty explains, “They wear clothes as armour, as subtext, or, crucially, as a visual bait-and-switch. When the armour cracks or is discarded, we notice. We can read their interiors by studying their exteriors.” Think Gustave’s transformation from the epitome of pristine luxury to stripe-uniformed prisoner.''
Ps Να σημμειώσουμε ότι η ταινία έλαβε και το ''Βest Costume Design'' Όσκαρ εκτός από τα άλλα και όχι άδικα, καθώς η ενδυματολόγος του φανταστικού ξενοδοχείου υπήρξε η απόλυτη Μilena Canonero που έχει ντύσει και άλλα Οσκαρικά film του παρελθόντος με τα πιο γνωστά τα Ιnto the Woods & Maleficent!
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου